W Muzeum Archidiecezji Warszawskiej od 2 czerwca zostanie zaprezentowana wystawa ponad 50 prac Czesława Rzepińskiego z kolekcji Krystyny i Wiesława Ochmanów oraz rodziny artysty. Ma ona charakter przeglądowy. Będzie dostępna dla zwiedzających do 5 września br.
Na ekspozycji w salach na parterze Muzeum Archidiecezji Warszawskiej zaprezentowanych zostanie ponad 50 prac Rzepińskiego – obrazy olejne, akwarele, rysunki, grafiki, prace o tematyce rodzajowej, martwa natura, portrety bliskich osób oraz tytułowe pejzaże
– wskazano w informacji przekazanej przez biuro prasowe archidiecezji warszawskiej.
Zaznaczono, że „wystawa ma charakter przeglądowy i uwzględnia dzieła z różnych lat twórczości, od obrazów przedwojennych, po te namalowane w roku śmierci artysty”.
Tytułowy „Pejzaż Ojczysty” to nie tylko krajobraz ukazujący zakątki naszego kraju. To także człowiek z tymi miejscami związany, to jego środowisko, otoczenie – dom, pokój, ulubione przedmioty towarzyszące jego codziennemu życiu. Pejzaż Ojczysty – oddaje charakter malarstwa artysty, którego sztuka mocno była zakorzeniona w naszej ojczystej tradycji
– czytamy w komunikacie.
Wystawa prac Czesława Rzepińskiego została zorganizowana z inicjatywy zmarłego w kwietniu br. na COVID-19 ks. dra Mirosława Nowaka, dyrektora Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, który w roku 2020 prowadził pierwsze rozmowy i ustalenia z rodziną artysty.
Będzie towarzyszył jej katalog zawierający zdjęcia prezentowanych na wystawie prac oraz inne dzieła artysty, które z różnych przyczyn nie mogły znaleźć się na zorganizowanej w Warszawie ekspozycji.
Czesław Rzepiński (1905-1995) urodził się w Strusowie k. Trembowli w rodzinie o tradycjach patriotycznych. Jako uczeń brał udział w obronie Lwowa i otrzymał odznaczenie „Orlęta Lwowskie”.
Uczęszczając do gimnazjum, Rzepiński w 1923 r. rozpoczął równolegle naukę u Zbigniewa Pronaszki i Jerzego Fedkowicza w Wolnej Szkole Malarstwa i Rysunków Ludwiki Mehofferowej. W latach 1926-1929 studiował malarstwo na krakowskiej ASP w pracowni W. Weissa, W. Jarockiego i F. Kowarskiego, a w roku dyplomowym kontynuował studia w prowadzonej przez Józefa Pankiewicza filii ASP w Paryżu. Poznał twórczość Cézanne’a, Renoira, Bonnarda, H. Matisse’a.
Po powrocie do Krakowa w 1930 r. został członkiem Zrzeszenia Artystów Plastyków „Zwornik”. Rok później wstąpił do Związku Polskich Artystów Plastyków i wziął udział w pierwszej warszawskiej wystawie kapistów.
W czasie kolejnej podróży do Paryża w 1932 r. uczestniczył w wystawie młodych artystów w paryskiej Galerie Sévres i brał udział w Salonie Jesiennym. W 1934 r. artysta otrzymał nagrodę w konkursie na projekt polichromii Sali Srebrnej Zamku Królewskiego na Wawelu. W 1936 r. wspólnie z J. Jaremą i J. Mroszczakiem prowadził Szkołę Malarską im. A. Gierymskiego w Katowicach i razem z J. Cybisem wykładał na Wakacyjnych Ogniskach Plastycznych dla Nauczycieli w Krzemieńcu.
W latach 1940 – 1942 był więźniem gułagu. Po oswobodzeniu i półrocznej pieszej wędrówce powrócił w 1943 r. do Krakowa. Pracował dla „Głosu Plastyków” i „Przeglądu Artystycznego”. Został prezesem Związku Polskich Artystów Plastyków w Krakowie. Od 1946 roku uczył w ASP, w 1948 r. został profesorem, a w latach 1954 – 1967 przez cztery kadencje pełnił funkcje rektora uczelni.
Czesław Rzepiński tworzył malarstwo sztalugowe (olej, akwarela), monumentalne (polichromie), rysunki i grafiki. Malował pejzaże, martwe natury, portrety. Brał udział w ponad 100 wystawach krajowych i zagranicznych, w tym ponad 35 indywidualnych, był laureatem wielu nagród i wyróżnień w tym wyróżnienia Instytutu Propagandy Sztuki w Warszawie i Nagrody Państwowej za całokształt twórczości.
W 1995 r. w Muzeum Narodowym Ziemi Przemyskiej została zorganizowana wielka wystawa jubileuszowa na 90-lecie urodzin i 70-lecie pracy twórczej Czesława Rzepińskiego. Była to ostatnia wystawa za jego życia. Zmarł 5 grudnia 1995 roku.
PAP/AS
