W wieku 89 lat zmarł Jerzy Szperkowicz, reporter, publicysta i pisarz. Informację potwierdziła w rozmowie z PAP jego żona, Hanna Krall.
Urodził się w Wilnie w 1933 roku. Jeszcze przed ukończeniem studiów dziennikarskich na Uniwersytecie Warszawskim współpracował z „Życiem Białostockim”. Od 1956 roku przez 18 lat pracował w „Życiu Warszawy” (przez trzy i pół roku jako korespondent w Moskwie), w tym czasie współtworzył także „Życie i Nowoczesność”. Związany był też z „Kulturą” i „Przeglądem Technicznym”, po wprowadzeniu stanu wojennego publikował w „Horyzontach Techniki”, miesięczniku wydawanym przez Naczelną Organizację Techniczną, „Firmie”, a także we wrocławskiej „Odrze”. Po 1989 roku związany był z „Gazetą Wyborczą”.
W 1979 roku na scenie Teatru Popularnego w Warszawie wystawiono sztukę Szperkowicza „Stara sprawa” o inżynierze Janie Wyżykowskim, odkrywcy miedzi lubińskiej, wybitnym geologu. Rok później drukiem ukazał się „Pasjans polski”, wybór felietonów, a w roku 1990 – powieść „Wyspa wojny”. Pisał także wiersze (w 1988 roku zebrane w tomie „Pacierze polskie”), tłumaczył z francuskiego (m.in. „Jak samemu nauczyć się jeździć na nartach” George’a Jouberta).
W 2021 roku wyszła jego książka „Wrócę przed nocą. Reportaż o przemilczanym” (Znak), najbardziej osobista książka Szperkowicza, nad która pracował kilkanaście lat. To opowieść o tragicznej śmierci matki w czasie II wojny światowej. Zginęła z rąk sąsiadów na terenach dziś należących do Białorusi. Wkrótce ci sami sprawcy zabili także jej męża. Mordercami byli dawni sąsiedzi, osoby, którym rodzina Szperkowiczów zaufała, oddając na przechowanie oszczędności i ubrania.
W ostatnich miesiącach życia Szperkowicz pracował nad dalszym ciągiem książki „Wrócę przed nocą”.
PAP/AS