Do rejestru zostały wpisane budowle fortyfikacyjne i obiekty infrastruktury technicznej Twierdzy Modlin położone w Nowym Dworze Mazowieckim. Tak zdecydował mazowiecki konserwator zabytków prof. dr hab. Jakub Lewicki.
Wpis obejmuje budynek dawnej działobitni napoleońskiej, późniejszej Wojskowej Administracji Koszar, wraz z murami oporowymi, południową galerię komunikacyjno-bojową, murowaną skarpę wału czoła półbastionu i północnego ramienia kleszcza oraz stok i koronę wału z przedpiersiem i drogą wałową.
Fortyfikacje obwodu wewnętrznego Twierdzy Modlin jest najstarszą częścią twierdzy. Została wzniesiona przez wojska napoleońskie w latach 1806-1807. Podczas rosyjskiej rozbudowy po 1831 roku skarpę napoleońską zachowano w niezmienionej formie i przedłużono w kierunku północnym murem Carnota z działobitnią w barku półbastionu. W tym czasie przebudowano działobitnię, jednak dokładny zakres zmian nie jest znany.
Jak podkreśla konserwator, szczególnie wysoką wartość historyczną posiadają budowle fortyfikacyjne i obiekty infrastruktury technicznej Twierdzy Modlin wału wschodniego półbastionu i wschodniego kleszcza, południowo-wschodniego niskiego półbastionu na przedłużeniu południowego ramienia wschodniego kleszcza oraz odcinka umocnień łączącego obwód wewnętrzny z zespołem Bramy Ostrołęckiej w obwodzie zewnętrznym.
Początki fortyfikacji w tym rejonie sięgają pierwszego dziesięciolecia XIX w., a zatem najstarszego etapu budowy Twierdzy Modlin. Stopniowa modernizacja, zastępowanie umocnień drewnianych konstrukcją murowano-ziemną oraz późniejsza rozbudowa w związku z doposażeniem Twierdzy w nowoczesny system nawadniania, jest świadectwem rangi Modlina – największego i najnowocześniejszego zespołu budowli do 1915 r. w systemie militarnym Cesarstwa Rosyjskiego na ziemiach Królestwa Polskiego
– przypomina prof. Lewicki.
PAP/AS