Portal oko.press coraz częściej bierze udział w wojnie ideologicznej, reprezentując skrajnie lewacki punkt widzenia. Mało kto wie, że oko.press to tak naprawdę przybudówka Gazety Wyborczej. Portal w którym publikowane lub wodowane są treści, których nawet Wyborcza obawia się publikować.
Na stronie portalu w zakładce „O nas” możemy przeczytać:
„OKO.press to portal sprawdzający fakty i prowadzący dziennikarskie śledztwa, medium społecznościowe i archiwum życia. Jesteśmy obywatelskim narzędziem kontroli władzy (…) Populizmowi, prawicowym fundamentalizmom i nacjonalizmowi towarzyszy dziś zalew półprawd, przekłamań, słów wypowiadanych bez odpowiedzialności i sensu…”
To zastanawiające, że nie poruszono nigdzie, że fundamentalizm jako taki, sam w sobie jest niebezpieczny, bez względu na to czy lewicowy czy prawicowy. Oczywiście zły jest tylko ten prawicowy.
Oczywiście nigdzie nie ma informacji o związkach OKO.press z redkacją Gazety Wyborczej. Postanowiliśmy uzupełnić w tym zakresie informacje i spopularyzować wiedzę na temat powiązań OKO.press z Gazetą Wyborczą.
Historia OKO.press
Serwis OKO.press wystartował zaledwie cztery lata temu. Dokładnie 15 czerwca 2016 rok. Jego wydawcą została Fundacja Ośrodek Kontroli Obywatelskiej „OKO”, która została założona kwartał wcześniej, bo 10 marca 2016 roku przez: Helenę Łuczywo, Seweryna Blumsztajna, Jacka Rakowieckiego, Jana Ordyńskiego, Piotra Pacewicza. Fundację aktywnie wspierała Agora – wydawca Gazety Wyborczej oraz spółka Polityka.
Od samego początku serwis był zasilany przez ludzi Gazety Wyborczej. Obecnie z wydawcą serwisu OKO.press powiązany jest min. Jarosław Kurski, Jerzy Baczyński, Marcin Król, Piotr Pacewicz, Jacek Kucharczyk, Monika Płatek, Toko Okazaki Pindur.
Co ciekawe osoby te jak Monika Płatek, często na łamach mediów powiązanych z Wyborczą są przedstawiane jako autorytety w danej dziedzinie z cechami bezstronności.
Skład redakcji prawdę Ci powie
Warto tez wiedzieć kto publikuje na łamach OKO.press lub ma związki z tym portalem:
Anton Ambroziak (1992) – edukacja, prawa człowieka, polityka równościowa, NGO
Michał Danielewski (1980) – wicenaczelny, pisze o polityce
Magdalena Chrzczonowicz (1985) – wicenaczelna, sekretarz redakcji, pisze o prawach kobiet i Kościele
Daniel Flis (1987) – dziennikarz śledczy.
Radosław Gruca (1981) – dziennikarz śledczy.
Mariusz Jałoszewski (1974) – dziennikarz śledczy, zajmuje się prawem, sądami i prokuraturą.
Robert Jurszo (1981) – ekologia, prawa zwierząt.
Sebastian Klauziński (1992) – dziennikarz śledczy.
Bartosz Kocejko (1984) – redaktor, pisze o polityce społecznej i gospodarce.
Robert Kowalski (1964) – reżyser filmów dokumentalnych, tworzy cykl „Kamera OKO.press”
Edward Krzemień (1946) – redaktor.
Adam Leszczyński (1975) – pisze o polityce i historii.
Bianka Mikołajewska (1975) – wicenaczelna i szefowa zespołu śledczego OKO.press.
Marta K. Nowak (1991) – pisze o uchodźcach i służbie zdrowia.
Piotr Pacewicz (1954) – redaktor naczelny OKO.press.
Maria Pankowska (1989) – pisze o prawie, Unii Europejskiej i polityce zagranicznej.
Maciej Piasecki (1988) – pisze o polityce społecznej i nacjonalizmie.
Dominika Sitnicka (1990) – pisze o polityce i mediach.
Agata Szczęśniak (1980) – publicystka, w OKO.press pisze o mediach, polityce i prawach kobiet.
Hanna Szukalska (1983) – robi grafikę i pisze o polityce przestrzennej.
Jakub Szymczak (1992) – pisze o polityce.
Izabela Wierzbicka (1951) – redaktorka.
Sławomir Zagórski (1955) – pisze o służbie zdrowia.
Jest to skład zespołu redakcyjnego OKO.press, pogrubione nazwiska to nazwiska osób które publikowały lub publikują na łamach Gazety Wyborczej, lub posiadają z nią bezpośredni związek.
Co ciekawe i wymagające odnotowania, OKO.press kreowało się i nadal kreuje na portal fact-checkingowy, czyli walczący z dezinformacją. Podobnie jak AFP Sprawdzam, które zajmuje się sprawdzaniem informacji dla Facebooka, a w którym pracują osoby związane z… Gazetą Wyborczą oraz pewien naturyzowany Francuz, który pokonał setki kilometrów aby zadać pytanie po francusku Rafałowi Trzaskowskiemu.. Tak ten:
O Francuzie, który jest Polakiem – czyli wyborcza hucpa Trzaskowskiego
Gdy opisaliśmy sprawę milionów złotych, które trafiły do wydawcy wyborczej ze stołecznego ratusza, nasza informacja została oceniona jako nieprawdziwa nie tylko przez AFP Sprawdzam, ale także przez Facebooka. Następnie kilka dni później po opisaniu przez nas sprawy doczekaliśmy się sprostowania, że jednak mieliśmy rację. Oczywiście Facebook dalej opatrywał nasz artykuł łatką fałszywego…
Pączkowanie mediów i milionowe dochody
No dobrze, ale można zadać pytanie po co takie pączkowanie mediów? Jest to zjawisko powszechne zwłaszcza w mediach o skrajnie lewicowym skrzywieniu. Chodzi o wytworzenie sztucznego ruchu, prawa cytatu etc. Załóżmy, że Gazeta Wyborcza nie posiadałaby swoich przybudówek. Wówczas tematy byłyby publikowane tylko u niej. Ponieważ jest już w pewien sposób stygmatyzowana, informacja dotarłaby tylko do jej czytelników. Przy gęstej sieci mediów, informacje mogą być na zmianę publikowane w różnych mediach, sprawiając wrażenie ogólnopolskiego zasięgu danej informacji.
W praktyce tak to wygląda:
źródło: Ministerstwo Sprawiedliwości
– PRZYKŁAD SZTUCZNEGO RUCHU OPARTEGO NA NIEPRAWDZIWEJ INFORMACJI.
Jeszcze ciekawiej sprawa wygląda jeśli chodzi o przychody Fundacji Ośrodek Kontroli Obywatelskiej „OKO”. Fundusz Statutowy Fundacji OKO wynosił 5 tys. złotych, ale przychody w całym 2018 roku wyniosły… ponad 2,5 miliona złotych! [tak zazdrościmy…] Darowizny na rzecz Fundacji wyniosły 1,911 mln złotych, a dotacje ponad 654 tys. złotych.
Dlatego następnym razem gdy przeczytacie OKO.press to pamiętajcie o Gazecie Wyborczej…
schemat niektórych powiązań wydawcy Oko.press – źródło KRS/REJESTR IO
GAZETA WYBORCZA, OKOPRESS, OKO PRESS, FUNDACJA OŚRODEK KONTROLI OBYWATELSKIEJ OKO, WYBORCZA, BIANKA MIKOŁAJEWSKA, IGOR OSTACHOWICZ, AGORA, AFP SPRAWDZAM, AFP, WYBORY, RAFAŁ TRZASKOWSKI