II Powstanie Śląskie trwało od 19/20 sierpnia do 25 sierpnia 1920 roku. Miało na celu usunięcie z obszaru plebiscytowego niemieckich organów bezpieczeństwa i utworzenie mieszanej policji polsko-niemieckiej.
Powstanie wybuchło w nocy z 19 na 20 sierpnia 1920 r. Zaraz po wezwaniu do walki wygłoszonym przez Wojciecha Korfantego w poparciu dla działań powstańców rozpoczął się na Górnym Śląsku strajk generalny. Dowództwo Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, na czele którego stał Alfons Zgrzebniok, nakazało niezwłoczne rozpoczęcie działań bojowych w 5 okręgach wojskowych. Natychmiastowe zniszczenie na całym terenie sieci łączności sparaliżowało przeciwdziałanie niemieckie i przedwczesne wkroczenie wojsk okupacyjnych[2]. Dowództwo drugiego powstania miało siedzibę w Dąbrówce Małej.
W związku z tym, że 24 sierpnia Międzysojusznicza Komisja Rządząca i Plebiscytowa na Górnym Śląsku nakazała rozwiązać niemiecką Sicherheitspolizei, uznano, że należy zakończyć działania powstańcze, co nastąpiło w dniu 25 sierpnia 1920 r. W ten sposób podstawowy postulat strony polskiej został spełniony.
Walki w II powstaniu śląskim zostały upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie napisem na jednej z tablic w okresie po 1989: „KATOWICE 19 VIII 1920”, a na Pomniku Powstańców Śląskich w Wodzisławiu Śląskim – umieszczeniem daty: 1920.
Warszawa i warszawiacy pamiętają o Bohaterach Powstań Śląskich! Wielkich patriotach, którzy dali odrodzonej Polsce Górny Śląsk
Inauguracja podróży Tramwaju @WTP_Warszawa powstańczego do @niepodlegla, wprowadzenie do obiegu okolicznościowego znaczka @PocztaPolska z okazji 100-lecia II Powstania Śląskiego pic.twitter.com/Oj3XMuPehv
— Ministerstwo Funduszy i Polityki Regionalnej (@MFIPR_GOV_PL) August 20, 2020
POWSTANIA ŚLĄSKIE, ŚLĄSK, POLSKA, II RP,
