Niemcy w 1942 roku w Łodzi przy ulicy Przemysłowej stworzyli obóz koncentracyjny przeznaczony dla dzieci. Zsyłano tam i maltretowano nawet kilkumiesięczne niemowlęta. Przetrzymywane tam dzieci musiały ciężko pracować od świtu do nocy.
Chłopcy wyrabiali tam buty ze słomy, słomiane maty pod czołgi, koszyki z wikliny, paski do masek gazowych oraz skórzane części do plecaków. Naprawiali buty, pracowali w ogrodzie i przy prostowaniu przemysłowych igieł. Natomiast dziewczynki szyły, prały, pomagały w kuchni, porządkowały teren i pomieszczenia. Najmłodsze dzieci kleiły torebki, robiły doniczki i sztuczne kwiaty. Dzieci podczas pracy były poganiane batem.
Ocalały Jerzy Jeżewicz powiedział, że „nie było tam gazu i krematorium, bo nie były potrzebne. Zabijano nas głodem, pracą, biciem i mrozem”.
Pierwsi więźniowie przybyli do obozu 11 grudnia 1942 roku (byli to m.in. Jan Balcerek, Władysław Bombiak, Jerzy Dąbrowski, Włodzimierz Jabłoński, Józef Jatczyk, Halina Szturma, Mieczysław Wlazło, Zdzisław Włoszczyński.
Obóz funkcjonował do końca okupacji niemieckiej w Łodzi, czyli do 19 stycznia 1945 roku. W momencie otwarcia jego bram przebywało w nim około 800 małoletnich więźniów, którzy dotarli samodzielnie do domów, bądź zostali zabrani przez rodziców i opiekunów, przede wszystkim ci pochodzący z Łodzi.
Inne, które opuściły obóz samodzielnie, ale nie mogąc dać sobie rady z życiem na wolności, przede wszystkim z braku żywności, powróciły do obozu i stąd zostały zabrane do Pogotowia Opiekuńczego.
Historia obozu została opisana w książce Jolanty Sowińskiej-Gogacz i Błażeja Torańskiego Mały Oświęcim. Dziecięcy obóz w Łodzi, która ukazała się nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka.
Donald Trump wzywa do rozliczenia Chin za epidemię koronawirusa
POLSKA, OBÓZ KONCENTRACYJNY, OBÓZ PRACY DLA DZIECI, NIEMCY, NAZISTOWSKIE NIEMCY, OBÓZ DLA DZIECI, OBÓZ PRZY ULICY PRZEMYSŁOWEJ W ŁODZI, OBÓZ W ŁODZI, OBÓZ PRACY
