Czy orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego w sprawie aborcji eugenicznej było tylko przykrywką i tematem zastępczym dla kontrowersyjnych zmian w prawie?!
W prawicowych mediach (wpolityce.pl) pojawiają się doniesienia, że większość sejmowa przyjęła niebezpieczne dla życia i zdrowia pacjentów regulacje prawne!
Sejm uchwalił nowelizację niektórych ustaw w związku z przeciwdziałaniem sytuacjom kryzysowym związanym z wystąpieniem COVID-19. W ustawie znalazł się budzący poważne wątpliwości zapis, który oznacza wprowadzenie przymusu szczepień przeciwko koronawirusowi.
W ustawie z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi wprowadza się następujące zmiany: […] w art. 46 b a) pkt 4. otrzymuje brzmienie: „obowiązek poddania się badaniom lekarskim przez osoby chore i podejrzane o zachorowanie”, b) po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu: „4a) obowiązek stosowania określonych środków profilaktycznych i zabiegów”.
– czytamy w art. 13. Ustawy nowelizującej
Do zabiegów profilaktycznych zaliczają się także szczepienia ochronne. W ten sposób szczepienia p-ko koronawirusowi mogą stać się obowiązkowe i to bez ustawowego włączania szczepień do kalendarza szczepień obowiązkowych.
Powstaje także kwestia braku odpowiedzialności lekarzy za popełnione błędy medyczne które będą mogły zostać bezkarnie popełniane, gdy działania lecznicze będą podejmowane w celu zwalczania epidemii COVID-19. Czy ta sytuacja będzie odnosiła się do podania np. szczepionki która zagrozi życiu i zdrowiu Polaków?
Co mówi już teraz ustawa?
Ale to nie wszystko już teraz obowiązuje przepis art. 36 ustawy „o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi”. Możemy w nim przeczytać.
- Wobec osoby, która nie poddaje się obowiązkowi szczepienia, badaniom sanitarno-epidemiologicznym, zabiegom sanitarnym, kwarantannie lub izolacji obowiązkowej hospitalizacji, a u której podejrzewa się lub rozpoznano chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną, stanowiącą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia innych osób, może być zastosowany środek przymusu bezpośredniego polegający na przytrzymywaniu, unieruchomieniu lub przymusowym podaniu leków.
- O zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego decyduje lekarz lub felczer, który określa rodzaj zastosowanego środka przymusu bezpośredniego oraz osobiście nadzoruje jego wykonanie przez osoby wykonujące zawody medyczne. Każdy przypadek zastosowania środka przymusu bezpośredniego odnotowuje się w dokumentacji medycznej.
- Lekarz lub felczer może zwrócić się do Policji, Straży Granicznej lub Żandarmerii Wojskowej o pomoc w zasto-sowaniu środka przymusu bezpośredniego. Udzielenie pomocy następuje pod warunkiem wyposażenia funkcjonariuszy lub żołnierzy w środki chroniące przed chorobami zakaźnymi przez tego lekarza lub felczera.
- Przed zastosowaniem środka przymusu bezpośredniego uprzedza się o tym osobę, wobec której środek przymusu bezpośredniego ma być zastosowany, i fakt ten odnotowuje się w dokumentacji medycznej. Przy wyborze środka przymu-su bezpośredniego należy wybierać środek możliwie dla tej osoby najmniej uciążliwy, a przy stosowaniu środka przymusu bezpośredniego należy zachować szczególną ostrożność i dbałość o dobro tej osoby.
- Przymus bezpośredni polegający na unieruchomieniu może być stosowany nie dłużej niż 4 godziny. W razie po-trzeby stosowanie tego przymusu może być przedłużone na następne okresy 6-godzinne, przy czym nie dłużej niż 24 godziny łącznie.
- Przytrzymywanie jest doraźnym, krótkotrwałym unieruchomieniem osoby z użyciem siły fizycznej.
- Unieruchomienie jest dłużej trwającym obezwładnieniem osoby z użyciem pasów, uchwytów, prześcieradeł lub kaftana bezpieczeństwa.
- Przymusowe podanie leku jest doraźnym lub przewidzianym w planie postępowania leczniczego wprowadzeniem leków do organizmu osoby – bez jej zgody.
Przypomnijmy, że miesiąc temu GIS Jarosław Pinkas twierdził, że należy wygenerować emocjonalne zapotrzebowanie na szczepionki przeciwko koronawirusowi.
